“Nooit van gehoord”, “Geen idee waar het is” en “Dat vind je nooit”. Dat waren de reacties van de Malagueños die ik vroeg naar het Aquaduct van San Telmo. Ik had er ooit in de krant een minuscuul artikeltje over gelezen en wilde het nu wel eens zien. Maar zelfs de oudere Malagueños in het barretje bij ons om de hoek konden het me niet vertellen. Een beetje vreemd is het wel, want het aquaduct is meer dan tien kilometer lang en staat zelfs op de lijst van Nationaal Erfgoed.

Op zoek

Het aquaduct gaat veelal ondergronds en is daarom inderdaad niet altijd even eenvoudig te vinden. De aangelegde bruggen zijn uiteraard wel te zien en veelal prachtig gerestaureerd. Ik koos ervoor naar de Puente de los Once Ojos op zoek te gaan, omdat dat de langste brug is en (waarschijnlijk) ook de mooiste. Op naar de Calle Hectór Villa-Lobos in Ciudad Jardín. Omdat het midden in een woonwijk ligt is het, alhoewel het slecht aangegeven staat, met de GPS prima te vinden en goed bereikbaar. Dat bleek wel even anders te zijn bij de tweede brug waarnaar ik op zoek ging.

Op de kaart had ik gezien dat het maar een paar kilometer verderop was: de Puente de Arroyo Hondo, oftewel de Brug van de diepe river. Dat laatste heb ik geweten. Na de auto te hebben geparkeerd daalde ik, op mijn slippertjes, af over een zanderig pad richting de droge rivierbedding. Over de grote stenen die de rivier ooit achter gelaten had, in de Andalusische zomerhitte en nog altijd op die vervloekte slippertjes, klauterde ik richting het Aquaduct. Na een kilometer of twee zag ik hem eindelijk staan daar in de verte, bijna één met de natuur!

De bisschop betaalt

Het inititatief tot het bouwen van deze watervoorziening werd genomen door Bisschop Molina Larios. Hij zag een groeiende behoefte aan vers water door de sterke bevolkingsgroei van Málaga in de achttiende eeuw. Daarnaast zaten ook de commerciële activiteiten in de haven van Málaga in de lift. Daarom besloot hij in april 1782 te beginnen aan dit project, dat door het bisdom gefinancierd zou worden.

De bouw

Datzelfde jaar nog begint men met de bouw van het aquaduct en men is al een heel eind als de Bisschop Molina Lario in juni 1783 komt te overlijden. Het Bisdom Málaga besluit om de door Molina Lario aan de kerk geschonken erfenis te gebruiken voor het afbouwen van deze watervoorziening. Uiteindelijk stopt men in 1784 de eerste fase van de bouw, als het water tot de hoofdput in Calle Refino reikt. Later zou het via buizen verder geleid worden tot de verschillende afnamepunten in de stad (waaronder Plaza la Merced, Palacio del Obispo en Puerta del Mar). Het aquaduct is tot halverwege de vorige eeuw in gebruik.

De route

Uiteraard maakt het aquaduct zoveel mogelijk gebruik van de natuurlijke daling. Daarom was het nodig om dertig bruggen en twee tunnels te bouwen. Het water wordt afgenomen bij de Molina del Inca, omdat daar vrijwel altijd voldoende water is en het water vanaf daar redelijk gemakkelijk naar de stad gebracht kan worden.

Het begin van het aquaduct volgt in grote lijnen de loop van de Guadalmedina, u weet wel, die rivier die je ontelbare keren oversteekt als je richting Sevilla rijdt. Uiteindelijk komt het water in Ciudad Jardín Málaga binnen, om langs het Cementerio de San Miguel en El Ejido uiteindelijk Calle Refino te bereiken. Vanuit daar werd het verder verspreid over de stad.

Zelf zien?

Een ritje naar het Aqueducto de San Telmo is zeker de moeite waard. Wil je het zelf ook eens zien? Hier vind je de volledige route die hij volgt. De allerbeste tip die ik je voor het bezoek kan geven? Ga niet op slippers!