En dan is het Viernes Santo en is het ineens heel anders. Geen applaus, geen geroep van “guapa” naar de Maagd en geen broederschappen die met de tronen dansen. Nee, Viernes Santo staat in het teken van de rouw. Broeders trekken in het zwart voorbij. Heel af en toe slaat er iemand ritmisch op de trom, maar vaker is het kraken van de draagbalken van de troon het enige dat je hoort. Behalve tijdens de processie van Servitas dan. De straatverlichting gaat uit en het enige dat je hoort is het hardop bidden van de penitentes. Zelfs de Malagueños worden er stil van….